Hoe gaat het met Ton van Puffelen?
- Hoe verliep dat in de jeugd?
"Prima, ik doorliep alle hoogste jeugdelftallen en speelde onder meer met Willem Warnaar, Marcel van Buuren en Tino Daniëls. Naast de club was je in je vrije tijd ook altijd aan het voetballen. In de laatste jaren werd ik ook door lagere seniorenelftallen gevraagd om mee te doen. Dat deed ik, want voetbal was alles voor me."
- En in de senioren?
"Toen ik de overstap moest maken, had ik de pech dat ik met Hans Suiker en Ron Hogenboom twee geweldige keepers voor me had. Ik kwam in het derde terecht en had het er leuk, maar kwam via broodjeszaak De Lilliput in contact met Chris Kronshorst. Hij vroeg of ik interesse had om over te stappen. Ik ben daarop ingegaan. Toen ik mijn vader vroeg hoe hij erover dacht, zei hij: 'Je moet het zelf weten, maar weet dat ik nooit kom kijken'.
Uiteindelijk maakte ik de stap en heeft hij maar zelden een wedstrijd van me gemist."
"In een harmoniekapel spelen is bijna hetzelfde al voetballen: je bent van elkaar afhankelijk, alleen is het wat gemoedelijker. (foto: Roel van Dorsten)
- Hoe was het bij Delfia?
"Ik had het er prima naar mijn zin. Toen ik daar kwam, merkte ik pas hoe groot de aversie tegen DHC binnen Delftse clubs was. Ik werd echter prima opgevangen. Ik kwam tegelijk met Leo van Beurden, die overkwam van Schipluiden en we konden het prima vinden: hij was van het bier, ik van de baco. Ik weet nog dat we eens een trainingskamp
hadden, waarbij we met elkaar op de kamer lagen. Leo zei: 'Ga jij maar slapen, ik zet de wekker wel'. Wat ik niet wist, was dat hij lenzen droeg. Toen hij me de volgende ochtend met zijn bril op wakker maakte, schrok ik me kapot."
- Hoe ging het sportief gezien?
"We speelden prachtig voetbal; dat wist Chris er wel in te brengen, maar we waren niet meedogenloos genoeg. We hadden aanvankelijk een prima elftal met de Gronsveldjes, Cok de Booij, Marcel Croes en Steef Burgering. Toen later Martin Stoelinga kwam, volgde een leegloop, maar werden jongens als Egmond Blinker en Chris Treling gehaald; eigenlijk veel te goede jongens voor dat niveau. Daarmee werden we kampioen."
- Hoe was de sfeer?
"Fantastisch. We trainden bewust op vrijdag, omdat we dan wat langer konden blijven hangen. Bertus de Hoog, die achter de bar stond, wilde eens midden in de nacht een wedstrijdje penalty schieten met trainer Boudewijn de Geer. Om half vier gingen de lichten aan en om kwart voor vier stond de politie voor de deur. De bejaarden uit De
Gaech waren enorm geschrokken. Verder voetbalde ik altijd in de zaal met FC Kokkie van mijn neef Cock Smink en voetbalden we voor aanvang van het seizoen met jongens van allerlei clubs op de sportvelden van het Stanislascollege."
- Waarom stopte je?
"Op mijn tweeëndertigste was het voetbal moeilijk te combineren met mijn werk bij een evenementenbureau. Daarnaast gingen we aan kinderen denken en werd mijn dochter geboren. Ik ben gaan hardlopen en dat kon me niet zo bekoren. Daarna ben ik via de muziekles van mijn zoon saxofoon gaan spelen en dat doe ik nu al jaren bij de Koninklijke Harmonie Delft. Dat is na het voetbal echt mijn passie geworden."
