Hoe gaat het met Cock in de Haak?

- Hoe beviel het om in clubverband te spelen?
"Dat was hartstikke leuk. We hadden toen al een leuke groep met onder anderen Cock de Booij, Hans Récourt, Frans Aschman en Jan Heijdra. Later kwam ook John de Wit daarbij. Aan het eind van de junioren zaten we om beurten wissel bij het eerste en toen we de overstap naar de senioren maakten, kwamen we bij de selectie.
Gedurende heel die tijd was Bert Haak onze leider."

- Hoe was dat?
"We hadden eerst Wim Noordam als trainer, een heel fijne man. Daarna kwam Miel Hollaard; voor hem ging je door het vuur. Hij werkte in het leger en we trainden zo nu en dan in de kazerne. Hij had eens een voetbalfilm gemaakt, die hij in de kleedkamer zou afspelen. Wij hadden daar lucht van gekregen en hadden op de super 8-projector een pornofilm opgezet. Dat was natuurlijk prachtig! Tussendoor hadden we nog wat trainers en toen veranderde alles: Chris Kronshorst kwam ons trainen."


Cock in de Haak transformeerde 'van scheermes tot technicus' en sloot bij Delfia vriendschappen voor het leven. (foto: Roel van Dorsten) 

- Wat was daar zo bijzonder aan?
"Die man maakte iedereen zichtbaar beter. Ik weet nog dat een journalist die op zoek was naar de speler die een grote metamorfose had doorgemaakt, bij mij uitkwam. 'Van scheermes tot technicus' was de kop boven zijn artikel. In het begin moest ik niets van dat kappen en draaien hebben, maar na een paar weken was ik om. Wat mij betreft
verdient die man een standbeeld. Na een tijdje werd ons elftal, dat voornamelijk bestond uit mannetjesputters 'Het Ajax van Delft' genoemd. We speelden prachtig voetbal én hadden veel plezier.

- Hoe was de sfeer?
"Geweldig, we waren echt een vriendengroep en gingen voor elkaar door het vuur. Ik weet nog dat we eens tijdens een trainingskamp waren doorgezakt en de volgende morgen moesten tennissen. Alle kamersleutels van het hotel lagen in één grote bak en John de Wit en ik verwisselden de kamernummers. Hans Récourt was er klaar mee en
ging naar zijn kamer. Hij pakte zijn sleutel en na lang zoeken, kwam hij bij de kamer waarop de sleutel paste. Hij legde er een enorme drol en zei dat 'ie uit wraak niet had doorgetrokken. Toen John en ik op onze kamer arriveerden, bleek het de onze te zijn. We hebben met zijn allen zoveel lol gemaakt."

- Wat was het mooiste van die tijd?
"De manier waarop we voetbalden, maar ook de kameraadschap. Verder ging ik eens met Chris mee naar Zeist, waar Wiel Coerver trainde. Hij werd als Coervers zoon verwelkomd en mannen als Willem van Hanegem, Mario Been en Martin van Vianen spraken lovend over hem. Verder was het vaak zo dat we op vrijdag na de training de
stad ingingen, een aardig biertje dronken en om vier uur 's nachts een broodje gingen halen bij de Lilliput, zijn zaak bij het station. Dat kon hij in het begin niet echt waarderen."

- Wanneer ben je gestopt?
"Chris vertrok na acht jaar en dat was voor Delfia het begin van het einde. Onder Boudewijn de Geer zijn we met die jongens in het vierde gaan voetballen. Met Bert Haak als leider uiteraard. Het doet me heel veel pijn hoe het uiteindelijk met de club is afgelopen: in de mooie tijd waren we vaker op de club dan thuis."