In de periode 1910-1920 werd er met afwisselend succes deelgenomen aan de competitie van de H.V.B., waarin Delfia met enige zeer goede elftallen vertegenwoordigd
was.
Inmiddels waren de terrein moeilijkheden begonnen en wel van de Schietbaan aan
de Oostsingel naar de Laan van Altena en vandaar naar de Kogelgieterij. Na het uitbreken van de eerste Wereldoorlog moest er nood gedwongen weer opgebroken
worden en wel naar een terrein aan „t Haantje nabij de Oliefabrieken. Helaas was dit
ook maar voor korte duur en weer was het opbreken geblazen.
Gelukkig kon men aan de andere kant van Delft en wel aan de Abtswoudseweg van boer van Velzen een stuk grond huren, waar een voetbalveld van gemaakt kon worden.
Ook het tramhuisje wat als kleedlokaal was ingericht verhuisde mee en werd in zijn geheel opgepakt en op een platte wagen gezet, helaas op het roemruchte klapbruggetje bij de Oliefabriek liep alles uit de hand. Paard en wagen met tramhuisje konden niet meer heen of weer, breekijzer, hamer en zaag moesten er aan te pas komen voordat de reis naar de Abtswoudseweg , alweer de 5e locatie van Delfia, verder kon gaan.
In 1923-1924 werd Delfia zelfs kampioen (zonder promotie) in de 3e klasse, maar toch moest er weer worden verhuisd. Vanwege financiële problemen moesten de Delfianen andermaal hun boeltje oppakken en verhuizen naar een terrein achter de
kapokfabriek vlakbij Braat. Hier was het hoofdveld te klein waardoor de thuiswedstijden van het eerste elftal elders werden gespeeld.
Tot seizoen 1928—1929 hebben de Delfianen hier vertoeft want in hetzelfde seizoen waarin Delfia via een beslissingswedstrijd tegen The Rising Hope (Rotterdam) met een
7—1 nederlaag naar de 4e klasse degradeerde, verhuisde de club naar het oude Concordia veld aan de Laan van Altena. Locatie nummer 7.
De gemeente kwam ook hier echter de rust weer verstoren, ter plaatse moest een pompgemaal voor de watervoorziening neergezet worden en dus....! Het begint wat eentonig te worden, weer was het inpakken en wegwezen. Deze keer naar een veld aan de Laan van Vollering. De kleedgelegenheid was daar echter totaal onvoldoende. De oude kleedlokalen werden afgebroken, en het aldus beschikbaar gekomen hout vormde het materiaal voor het nieuwe home. De zelfwerkzaamheid onder de Delfianen was weer optimaal, de kleedlokalen waren dan ook klaar toen de competitie van start ging. De resultaten waren echter niet daverend en door het verlies van diverse spelers kon Delfia maar net drie elftallen op de been brengen.
Fusie en locatie nummer 9
In 1931 fuseerde Delfia met zustervereniging D.V.K.
Delfia - D.V.K. werd de nieuwe vereniging, de oprichtingsdatum van de oudste vereniging bleef gehandhaafd. Toch kwamen er opnieuw problemen met het terrein en dus was het in 1935 weer opbreken en verkassen naar een stuk weiland aan de Buitenwatersloot achter de Kogelgieterij.
Tot 1940 ging alles goed, toen echter de tweede Wereldoorlog uitbrak, lieten de Duitsers hun paarden er op draven, zodat er van het mooie zelf aangelegde voetbalveld niet veel overbleef. In 1942 werd er in de nood competitie het kampioenschap behaald, maar er volgde jammer genoeg geen promotie.
Na de oorlog keerde Delfia - D.V.K. weer terug naar de Buitenwatersloot en kon er weer opnieuw begonnen worden.
In 1947 kregen we van de K.N.V.B. toestemming om weer onder de naam van
D.F.C. Delfia aan de competitie deel te nemen, aanleiding hiervoor was een verzoek van
een buitengewone ledenvergadering.
Omstreeks 1957 werd aan de Kogelgieterij de gehele accommodatie vernieuwd. Een stenen complex van 14 meter lang en 6 meter breed werd gebouwd, waarin zes kleedkamers, waslokalen met toilet en douchecel, bestuurskamer en scheidsrechterkamer, alles voorzien van elektrisch licht.
Delfia kreeg toen ook zijn eerste lichtmasten en wel twee stuks aan beide zijden, zodat nu ook 's avonds getraind kon worden.
Helaas kwam na 39 jaar het verblijf aan de Kogelgietrij ook ten einde. De oorzaak van deze verhuizing was, dat de gemeente ons veld geruild had voor een strook grond dat zij kort daarvoor verkocht hadden aan het St. Stanislas College en waar een pomp gemaal moest komen.
Achteraf was Delfia verheugd met deze verhuizing, omdat ze nieuwe velden kregen in een nieuw park aan de rand van een woonwijk aan de Mozartlaan. De leden besloten om zelf zoveel mogelijk werk te verrichten om de kosten laag te houden. Ondanks wat tegenslagen, zoals vertraagde goedkeuring van tekeningen en extra kosten voor heipalen, begonnen de leden met hun werkzaamheden. Ze maakten de grond bouwrijp, legden funderingen, plaatsten betonelementen en balkspanten, en legden riolering en verwarming aan. Na twee jaar hard werken werd de nieuwe accommodatie feestelijk geopend.
Hiermee betrok Delfia hun 11e locatie die door wethouder Nic.Hesseler bij het zien van de plannen van de nieuwe accommodatie werd omgedoopt tot Het Kasteel van Delfia.
Maar ook aan dit sprookje kwam na 46 jaar een einde. Door gemeentelijke bezuinigingen mocht Delfia geen velden meer huren aan de Mozartlaan en werd er na een lange zoektocht onderdak gevonden bij de buren van Full Speed in Sportpark Kerkpolder.
Tot nu toe is dit de 12e en laatste locatie van DFC Delfia.
Lees hier de volledige geschiedenis
